1.Hevâyı aşka uyup kûy-i yâre dek gideriz
Nesîm-i subha refîkiz bahâre dek gideriz
2.Pelâspâre-i rindî be-dûş ü kâse be-kef
Zekât-ı mey verilir bir diyâre dek gideriz
3.Verip tezelzül-i Mansûr’ı sâk-ı arşa tamâm
Hudâ Hudâ diyerek pây-ı dâre dek gideriz
4.Ederse kand-i lebün hâtır-ı mezâka hutûr
Diyâr-ı Mısr’a değil Kandehâr’e dek gideriz
5.Felek girerse kef-i Nâilî’ye dâmânun
Senünle mahkeme-i Kirdigâre dek gideriz
Günümüz Türkçesi:
1.Aşk havasına uyarak sevgilinin köyüne kadar gideriz. Sabah rüzgârına arkadaşız, bahara kadar gideriz.
2.Sırtımızda parça parça olmuş rind elbiseleri ve elimizde kâse, şarabın zekâtı verilen bir ülkeye kadar gideriz.
3.Mansur gibi gökleri sarsıntıya vererek; “Tanrı! Tanrı!” diye darağacına kadar gideriz.
4.Senin dudağının şekerindeki zevk hatırımıza gelirse Mısır diyarına değil, Kandehar’a kadar gideriz.
5.Ey Felek, eteğin Naili’nin eline geçecek olursa seninle Tanrının mahkemesine kadar gideriz.
